بدون تردید همه ما از شنیدن صدای موسیقی لذت می‌بریم. اما آیا تابه‌حال به این موضوع فکر کرده‌اید که نوازنده چه سختی‌هایی را برای آموختن و نواختن سازش متحمل شده است. در ادامه این مقاله از آموزشگاه موسیقی شمیم قصد داریم ضمن معرفی سخت‌ترین سازهای موسیقی شما را با علت‌های دشواری این سازها آشنا کنیم.

سخت‌ترین سازهای موسیقی

اگر شما به‌تازگی می‌خواهید شروع به یادگیری موسیقی کنید بد نیست بدانید که آموختن و نواختن برخی از سازها کمی دشوار هستند. البته این موضوع نباید شما را دلسرد کند؛ زیرا اگر علاقه داشته باشید و کمی صبور باشید می‌توانید سخت‌ترین سازها را یاد بگیرید. برخی از این سازها عبارتند از:

درامز

اولین و مهم‌ترین چالش در نواختن درامز هماهنگ‌کردن بیت با ضربه‌های دست می‌باشد. دومین دشواری که در حین یادگیری این ساز با آن مواجه خواهید شد اجرای صحیح آکسان و ضربه است. فراموش نکنید با کمی صبر و دقت می‌توانید بر این سختی‌ها غلبه کنید و از نواختن این ساز لذت ببرید. درامز در بسیاری از سبک‌های موسیقایی از جمله راک، پاپ، بلوز و جَز مورد استفاده قرار می‌گیرد.

آکاردئون

آکاردئون صدای بسیار زیبا و دلنشینی دارد. اما نواختن این ساز بسیار سخت و پیچیده است. شاید اگر این ساز را در دست بگیرید و کلیدهای فراوان آن را مشاهده کنید این موضوع را تأیید نمایید. نوازنده برای یادگیری این ساز باید توانایی هماهنگ ‌کردن هر دودست خود را داشته باشد و هم‌زمان بتواند جریان باد را نیز در ساز تأمین نماید. برای آموزش این ساز نوازنده نیاز به انجام تمرینات زیادی برای قوی‌تر شدن انگشتان و هماهنگی دست‌هایش دارد.

 چنگ یا هارپ

هارپ یک ساز زهی با صدای قوی و بسیار زیبا است. هر تار چنگ نماینده یک نت می‌باشد و نوازنده با کمک انگشتان دست و یا پیک آن را می‌نوازد. اما مسئله‌ای که باعث می‌گردد این ساز در لیست سخت‌ترین سازهای موسیقی قرار گیرد، حالت‌گیری دستان و انگشتان بر روی هارپ است. نوازنده هم‌زمان برای صاف و تیزکردن صدای ساز، باید کنترل پدال‌ها را با پا و نواختن نت‌ها را با دست انجام دهد. همچنین باید بتواند هماهنگی و تعادل بین دست ‌و پای خود را حفظ نماید. نوازنده چنگ باید ذهنی قوی داشته باشد و تمرینات زیادی انجام دهد.

انواع آلات موسیقی

نی انبان یا بگپایپس

نی‌انبان دارای کیسه‌ای است که باید به ‌دقت هواگیری شود. این ساز برای نواختن موسیقی سنتی مورد استفاده قرار می‌گیرد. نوازنده این ساز باید از  قدرت بدنی زیادی برخوردار بوده و تسلط خوبی در نحوه دمیدن داشته باشد. البته این ساز پیچیدگی زیادی ندارد. اما شما باید در دمیدن آن حرفه‌ای شوید تا بتوانید صدای آن را به‌درستی در آورید.

هورن

هورن ساز مخروطی شکلی است که قطر ثابتی ندارد. HORN عضو خانواده سازهای بادی برنجی می‌باشد که نت‌ها در آن توسط حرکات لب تغییر می‌کند و نوازنده با گرفتن یک پیستون می‌تواند چندین نت را اجرا نماید. اجرای هر نت در این ساز بستگی به دمیدن و فشار لب‌های نوازنده دارد. صدای این ساز یک‌پنجم بم‌تر از نت نوشته شده می‌باشد و به همین دلیل نوازنده با کوچک‌ترین اشتباهی در لب گذری صدای نت را از دست خواهد داد.

 این ساز جزو سازهای بسیار دشوار به شمار می‌آید. زیرا به ‌خاطر لوله طولانی هورن نوازنده باید با فشار شدیدی در آن بدمد. همچنین به دلیل حالت خمیدگی که لوله‌های این ساز دارد نحوه به دست‌گرفتن و انگشت گذاری آن سخت است.

اوبوا

اوبوا در زمره سخت‌ترین سازهای موسیقی قرار گرفته است و صدای تیزی به‌مانند سوپرانو تولید می‌کند. نوازنده برای صدادهی مناسب این ساز باید بامهارت زیادی در این ساز بدمد و دائماً جایگاه انگشت خود را تغییر دهد تا بتواند صدای دلخواه خود را بنوازد. اوبوا جزو سازهای بادی – چوبی است  که معمولاً در موسیقی کلاسیک غربی مورد استفاده قرار می‌گیرد.

ویولن

ویولن یکی از سازهای رهی آرشه‌ای است که نوازنده در هنگام نواختن آن را بر روی دوش خود قرار می‌دهد. نحوه صحیح گرفتن ویلن سخت است و نواختن آن نیاز به‌دقت بسیار بالایی دارد. زیرا  جاگذاری اشتباه انگشت منجر به تولید صدای فاش در آن می‌شود. نواختن این ساز به‌صورت حرفه‌ای نیاز به تمرینات مستمر و روزانه دارد.

سخن آخر

یادگیری هر سازی نیاز به علاقه و آموختن تکنیک‌های آن به‌صورت اصولی دارد. اما نواختن برخی از سازها کمی دشوار است و نوازنده باید تمرکز بالایی داشته باشد و تمرینات روزانه و مستمری انجام دهد.