آهنگساز مجارستانی زولتان کودالی روش کودالی را خلق کرد که بعدها توسط همکارانش توسعه یافت. هدف اولیه او ارتقای سواد موسیقی در مدارس بود. او بر لالایی ها، قافیه های مهد کودک و ترانه های داستانی تأکید داشت. در نهایت، کدالی موعظه می کند که آموزش موسیقی زمانی که در اوایل زندگی کودک شروع شود مؤثرترین است. فلسفه اصلی این است که هر فردی می تواند سواد موسیقی را از طریق موسیقی محلی و موسیقی با ارزش هنری بالا توسعه دهددنباله اصلی یادگیری این است: گوش دادن -> آواز خواندن -> درک -> خواندن/نوشتن -> ایجاد.اهداف روش کودالی توسعه درک موسیقی، مهارت‌ها و مفاهیم موسیقی از طریق گوش دادن و یادگیری آهنگ‌های محلی، تصاویر، نمادها و هجاهای ریتمیک، آواز خواندن Solfege Movable Do، و نشانه‌های دستی Curwen است. این نشانه‌های دستی با سولفژ ارتباط دارند و زیر و بم‌های مختلف را در مقیاس تونال نشان می‌دهند (Do Re Me Fa So La Ti)، که به کودک این امکان را می‌دهد تا به ارتباط شنوایی درونی و خواندن زیر و بم با اجرای موسیقی خود کمک کند. به کودک حرکتی می دهد تا نت های بصری را با نت های شفاهی و شنوایی مرتبط کند.با استفاده از این نشانه‌های دستی، دانش‌آموزان بر یادگیری زیر و بم، بینایی خواندن و تسلط بر ریتم‌های اولیه تمرکز می‌کنند. همچنین متر، تمپو و ضرب را از طریق عبارات هجای ریتمیک آموزش می دهد. تقریباً مانند روش سوزوکی، هر درس کودالی بر پایه آخرین درس استوار است، اما از صدا به عنوان وسیله اصلی موسیقی به جای ساز استفاده می کند.روش کودالی علاوه بر گوش دادن به موسیقی، بازی، خواندن، رقصیدن، نوشتن موسیقی همراه با آواز و نواختن سازهای ساده مانند زیلوفون و ضبط را نیز شامل می شود. امیدواریم این امر منجر به این شود که کودک در نهایت موسیقی ساده خود را بسازد.کدالی یک روش بسیار جامع برای آموزش موسیقی است. بیشتر در پیش دبستانی ها و مهدکودک ها دیده می شود، زیرا روشی عالی برای درگیر کردن کل کلاس از طریق آواز و سازهای فردی است.